زمان تقریبی مطالعه: 3 دقیقه
 

تصدیق محمد (قرآن)





در این مقاله آیات مرتبط با تصدیق حضرت محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله معرفی می‌شوند.


۱ - تصدیق انبیاء



پيمان گرفتن خداوند از انبیا، براى تصدیق محمّد صلی‌الله‌علیه‌وآله:
وَ إِذْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثاقَ النَّبِيِّينَ‌ ... ثُمَّ جاءَكُمْ رَسُولٌ مُصَدِّقٌ لِما مَعَكُمْ لَتُؤْمِنُنَّ بِهِ وَ لَتَنْصُرُنَّهُ‌ ... و (به خاطر بياوريد) هنگامى را كه خداوند، از پيامبران (و پيروان آنها)، پیمان مؤكد گرفت، كه هر گاه كتاب و دانش به شما دادم، سپس پيامبرى به سوى شما آمد كه آنچه را با شماست تصديق مى‌كند، به او ایمان بياوريد و او را يارى كنيد! سپس (خداوند) به آنها گفت:" آيا به اين موضوع، اقرار داريد؟ و بر آن، پيمان مؤكد بستيد؟" گفتند:" (آرى) اقرار داريم!" (خداوند به آنها) گفت:" پس گواه باشيد! و من نيز با شما از گواهانم."
در حقيقت همانطور كه پيامبران و امتهاى بعد موظف‌اند نسبت به پيامبران گذشته و آيين آنها احترام بگذارند و اصول آنها را محترم بشمرند پيامبران و امتهاى پيشين نيز نسبت به پيامبران بعد از خود چنين وظيفه‌اى داشته‌اند، در آیات قرآن كرارا اشاره به وحدت هدف پيغمبران خدا شده است و اين آيه نمونه زنده‌اى از آن است.
فراموش نكنيم كه" میثاق" در اصل از ماده" وثوق" به بعضى اطمینان و اعتماد گرفته شده به همين دليل به پيمانهاى مؤكد كه مايه اطمينان است ميثاق گفته مى‌شود البته گرفتن پيمان از پيامبران همراه با گرفتن پيمان از پيروان آنها است و موضوع پيمان اين بود كه اگر پيامبرى بيايد كه دعوت او هماهنگ با دعوت آنان باشد و نشانه‌هاى او با آنچه در کتب آسمانی آنها آمده موافق باشد (و به اين ترتيب حقانيت او ثابت گردد) بايد نه تنها به او ايمان بياورند بلكه به يارى‌اش برخيزند.

۱.۱ - نکته


آيا آيه فوق تنها در باره بشارت انبياء پيشين و پيمان آنها نسبت به پیامبر اسلام است؟ يا هر پيامبرى را كه بعد از پيامبر ديگرى مبعوث شده در بر مى‌گيرد؟
ظاهر تعبيرات آيه يك مساله كلى و عمومى است، اگر چه خاتم پیامبران مصداق بارز آن است و با روح مفاهيم قرآن نيز همين معنى وسيع و گسترده مناسب است بنا بر اين اگر مى‌بينيم در اخبارى تصريح شده كه منظور از آن پيغمبر گرامى اسلام است از قبيل تفسير آيه و تطبيق آن بر يك مصداق روشن محسوب مى‌گردد نه اين‌ كه معنى آن انحصار بوده باشد.
فخر رازی در تفسير خود از امام علی علیه‌السلام نقل مى‌كند كه: هنگامى كه خداوند آدم و ساير انبياء را آفريد از آنها عهد و پيمان گرفت كه هر گاه محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله مبعوث شد به او ايمان آورند و يارى‌اش كنند
پس مقصود از «رسول»، محمّد صلی‌الله‌علیه‌وآله است.

۲ - پانویس


 
۱. آل‌عمران/سوره۳، آیه۸۱.    
۲. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲، ص۶۳۷.    
۳. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲، ص۶۳۸.    
۴. فخررازی، محمد بن عمر، التفسیر الکبیر، ج ۸، ص ۲۷۴.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲، ص۶۳۹-۶۴۰.    
۶. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج ۲، ص ۷۸۴.    
۷. ماوردی، النکت و العیون، ج ۱، ص ۴۰۶.    


۳ - منبع



مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۲۶، ص۱۷۴، برگرفته از مقاله «تصدیق محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله».    


رده‌های این صفحه : محمد بن عبدالله | موضوعات قرآنی




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.